Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Robert Louis Stevenson

“You think those dogs will not be in heaven! I tell you they will be there long before any of us.” 
Robert Louis Stevenson
 

************************
Noμίζετε πως αυτά τα σκυλιά δεν θα πάνε στον Παράδεισο. Σας λέω πως θα φθάσουν εκεί πολύ πριν οιονδήποτε από εμάς.
 Robert Louis Stevenson
 

Ο Ρόμπερτ Λούις Μπάλφουρ Στίβενσον (Robert Louis Balfour Stevenson, 13 Νοεμβρίου 1850 - 3 Δεκεμβρίου 1894) ήταν Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δοκιμιογράφος. Τα πιο διάσημα έργα του είναι Το νησί των θησαυρών, το Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ και Η Απαγωγή. Άλλα έργα του είναι Ο Άρχοντας του Μπαλαντρέ και Το Μαύρο Βέλος: Μια ιστορία των Δύο Ρόδων.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον ήταν μία λογοτεχνική διασημότητα ενώ σήμερα συγκαταλέγεται στους 26 πιο μεταφρασμένους συγγραφείς στον κόσμο. Τα έργα του έχουν γίνει αντικείμενα θαυμασμού από πολλούς άλλους συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Μαρσέλ Προυστ, Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Χένρι Τζέιμς, Τσέζαρε Παβέζε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Τζακ Λόντον, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ[1] και Τζέιμς Μάθιου Μπάρι.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

' Ενας κτηνοτρόφος, που αγαπά τα ζώα του.

Πολλοί φανατικοί φίλοι των ζώων επιλέγουν την χορτοφαγική διατροφή , όχι τόσο για λόγους υγείας , όσο για λόγους συμπόνοιας απέναντι στα ζώα, τα οποία αποδεδειγμένα, εκτρέφονται , μεταφέρονται και σφαγιάζονται κάτω από απαράδεκτες, απάνθρωπες και βασανιστικές συνθήκες.Η αποχή από το κρέας είναι μιά άριστη επιλογή, ωστόσο, είναι γεγονός , πως  χιλιετίες  τώρα ο άνθρωπος έχει εθιστεί στην διατροφή αυτή . Τις τελευταίες μάλιστα  δεκαετίες η κρεοφαγία έχει συνδεθεί με την κακώς εννοούμενη υλική ευημερία και είναι εξαιρετικά δύσκολο ,αν όχι ανέφικτο, η ανθρωπότητα μαζικά , να γίνει χορτοφάγος , εν μία νυκτί.

Μέχρι να φθάσουμε στο σημείο που κι ο τελευταίος επί της γής άνθρωπος, θα φέρεται φιλικά προς όλα τα άλλα έμβια όντα, υπάρχει , κατά την γνώμη μας μακρύς δρόμος, είναι όμως απόλυτα εφικτό και ηθικά δίκαιο να επιτύχουμε -εν τω μεταξύ- τη μέγιστη βελτίωση των συνθηκών εκτροφής και σφαγής  των ζώων. Αυτό , όσο δύσκολο και άν ακούγεται , βρίσκεται αποκλειστικά στο χέρι του καθενός από μας χωριστά  και όλων μαζί. Από την στιγμή, που θ΄αποφασίσουμε να μειώσουμε την συχνότητα και την ποσότητα του κρέατος που καταναλώνουμε, η εντατική εκτροφή , σταδιακά θα μειωθεί και στο τέλος θα εξαλειφθεί. Η βιομηχανία κρέατος, ανθεί και συντηρείται από την ζήτηση των καταναλωτών. ΄Οσο περισσότερο κρέας ζητάμε, τόσο περισσότερες μονάδες εκτροφής δημιουργούνται και γινόμαστε συνυπεύθυνοι ενός εγκλήματος,  όχι μόνο εις βάρος των ζώων , αλλά και εις βάρος της υγείας μας..

 Μοιραία λοιπόν, επιλέγοντας την μεσογειακή διατροφή, τα ωφέλη της οποίας κανείς επιστήμων δεν αμφισβητεί, θα μπορέσουμε σιγά σιγά να βάλουμε λουκέτο στα απάνθρωπα εκτροφεία ζώων απαιτώντας το κρέας που πότε πότε θα φθάνει στο πιάτο μας  , να προέρχεται από μικρές μονάδες παραδοσιακής εκτροφής. Σαν αυτές  που χιλιάδες χρόνια τώρα, είχε ο άνθρωπος . Εμείς οι ΄Ελληνες ξέρουμε τί σημαίνει αυτό.  Προβατάκια και κατσικάκια που βόσκουν αμέριμνα στους αγρούς, αγελαδίτσες που λιάζονται σε λιβάδια και κότες που σουλατσάρουν στις αυλές των σπιτιών. Διατροφή των ζώων με φυσικές τροφές και όχι με μεταλλαγμένα σκουπίδια.Ανάπτυξη του ζώου , σύμφωνα με την φύση, και όχι επιταχυνση της διαδικασίας με ορμόνες και διάφορα άλλα χημικά φάρμακα, που μας δηλητηριάζουν αργά.

Κανείς δεν θα χαιρόταν σήμερα, όσο φανατικός κρεατοφάγος και άν είναι, στη θέα χιλιάδων ζώων στιβαγμένων ανάμεσα σε διαχωριστικά, όπου περνούν την ζωή τους μέχρι την σφαγή , χωρίς να μπορούν κάν να γυρίσουν γύρω απ΄τον εαυτό τους. Και φυσικά κανείς δεν θα χαιρόταν σε ένα σφαγείο , όπου μαζικά με βάρβαρο και βίαιο τρόπο (αλλά και παράνομο, διότι δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία) σφαγιάζονται έντρομα, ζώα κάθε είδους, ενώ αυτή η αγωνία των τελευταίων στιγμών τους, εκτός του ότι στοιχειώνει την σκέψη μας, (άν έχουμε αποκτήσει ιδίαν αντίληψιν του θέματος) δηλητηριάζει και το πιάτο μας. Είμαστε άνθρωποι και σε καμμία περίπτωση εδώ εμείς στο Μέλαθρο δεν υιοθετούμε την άποψη πως είμαστε πτωματοφάγοι και διεστραμμένοι., μόνο εκ του γεγονότος ότι ακόμα , τρώμε κρέας.

 Πιστεύουμε πως  η διαδικασία με την οποία ένα ζώο φθάνει μέχρι το ψυγείο μας , τον φούρνο και την κατσαρόλα μας , δεν  είναι σε όλους γνωστή και καλό θα ήταν αρχικά, να  εξαλείψουμε αυτή μας την άγνοια. Στο διαδίκτυο, κυκλοφορούν ατελείωτα βίντεο που δείχνουν την πραγματικότητα στην πολλή σκληρή μορφή της και καλό θα ήταν καθένας να ρίξει μιά φορά στη ζωή του την ματιά του στην πραγματικότητα αυτή, ώστε συνειδητά να προσπαθήσει να επανορθώσει αυτό το έγκλημα που συνετελείται τον τελευταίο αιώνα εις βάρος εκατομμυρίων αθώων ψυχών. ΄Εχουμε σκεφθεί μιά στιγμή πως αυτό το μαρτύριο μπορεί να είναι υπεύθυνο για τις εκατοντάδες νέες ασθένειες της εποχής μας  οι οποίες οφείλονται στην "κακή" διατροφή μας και στην έλλειψη ισορροπίας των τροφών που μπαίνουν στο στομάχι μας;

Εμείς εδώ , δεν θα σας συμβουλέψουμε , ούτε θα σας σοκάρουμε με σκληρές σκηνές βίας. Δεν είναι αυτός ο στόχος μας. Θα σας θυμίσουμε όμως πόσο πιό όμορφη μπορεί να γίνει η ζωή αυτών των αθώων τετραπόδων, που θυσιάζονται για την επιβίωσή μας,( άν και  δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει) όταν ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, σπλαχνικός και σεβαστικός απέναντι σε κάθε μορφή ζωής. Το παράδειγμα έρχεται από την Ιαπωνία και ζητά μιμητές. Ο πολύ διαφορετικός αυτός κτηνοτρόφος λέγεται Otcha, ζει με 1200 γουρουνάκια στη φάρμα του. Τί το διαφορετικό θα μας πείτε, μπορεί να έχει αυτός από τους άλλους. Δείτε τις εικόνες και θα καταλάβετε.Προέρχονται από το newsbeast.gr. ΄Ολα τα έμβια όντα έχουν δικαίωμα να ζουν την ζωή τους με τον καλύτερο τρόπο, και να πεθαίνουν με αξιοπρέπεια. Μέχρι την μέρα, που ο άνθρωπος θα καταλάβει πως δεν διαφέρει απ΄αυτά κι΄επομένως,  πως είναι ανίερο να τρώει τους ομοίους του.












Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Το σκοτεινό τρυγόνι



Νεανικό ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 
«Προς την Μητέρα μου», 
γραμμένο πίσω από ένα γράμμα του, το 1874. 
Η τέταρτη στροφή του ίδιου ποιήματος 
βρίσκεται και στο μυθιστόρημά του «Η Φόνισσα».

Μάνα μου,
εγώ είμαι τ’ άμοιρο
το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος
βροχή που το πληγώνει..

Το δόλιο
όπου κι αν στραφεί
απ’ όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί
κλωνάρι να πλαγιάσει..

Εγώ βαρκούλα μοναχή
βαρκούλα αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό
σε θάλασσα αφρισμένη..

Παλεύω με τα κύματα
χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα
πλην την ευχή σου μόνη.

Ποίηση : Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Μουσική :Μιχάλης Λιαπάκης
Ερμηνεία : Σωκράτης Μάλαμας
                             

Φοίνιξ και Μυστήρια

Φωτογραφία: Φοίνιξ και Μυστήρια<br /> <br />Κατά τον Ηρόδοτο Φοίνιξ ονομαζόταν ένα ιερό μυθικό πουλί, το οποίο είχε μέγεθος αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 έτη ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο Ιερό του Ήλιου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, γράφει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό". Σύμφωνα με τον μύθο ο Φοίνικας δεν τρέφεται με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι.<br /><br />Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο ένας Φοίνικας υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή.<br /><br />Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι: «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου.<br /><br />Ο Οβίδιος γράφει ότι ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του. Κατ' αυτόν πρόκειται για ιερό πτηνό που έρχεται πάντα από την Ανατολή και "φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο την οποία αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει". <br /><br />Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα». Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας  εμφανίζεται σαν από θαύμα πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου.<br /><br />Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή "Μυστήρια του Οσίριδος" θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, ο οποίος κατά τον μύθο ήταν παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα Αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού "Ήλιου – Ρα". Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα "Μυστήρια του Φοίνικα" στην Ηλιούπολη.<br /><br />Ο Φοίνικας αυτός, γνωστός και ως "Πνεύμα του Αναστημένου Οσίριδος", σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Οσίριδος και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το "Μέγαρο του Φοίνικος" της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής: "Η ψυχή του Οσίριδος κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)". Ο ίδιος ο Όσιρις λέει: "Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων".<br /><br />Τέλος, ο Πλούταρχος στο έργο του "Περί Ίσιδος και Οσίριδος" μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν "Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος" (Δαμάσκιος παρά Hopner). "Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό". Επί πλέον αναφέρει "τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες Αργώ".Κατά τον Ηρόδοτο Φοίνιξ ονομαζόταν ένα ιερό μυθικό πουλί, το οποίο είχε μέγεθος αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 έτη ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο Ιερό του Ήλιου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, γράφει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό". Σύμφωνα με τον μύθο ο Φοίνικας δεν τρέφεται με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι.
Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο ένας Φοίνικας υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή.
Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι: «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου.
Ο Οβίδιος γράφει ότι ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. 
Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του. Κατ' αυτόν πρόκειται για ιερό πτηνό που έρχεται πάντα από την Ανατολή και "φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο την οποία αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει".
Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα». Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας εμφανίζεται σαν από θαύμα πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου.
Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή "Μυστήρια του Οσίριδος" θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, ο οποίος κατά τον μύθο ήταν παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα Αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού "Ήλιου – Ρα". Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα "Μυστήρια του Φοίνικα" στην Ηλιούπολη.
Ο Φοίνικας αυτός, γνωστός και ως "Πνεύμα του Αναστημένου Οσίριδος", σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Οσίριδος και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το "Μέγαρο του Φοίνικος" της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής: "Η ψυχή του Οσίριδος κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)". Ο ίδιος ο Όσιρις λέει: "Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων".
Τέλος, ο Πλούταρχος στο έργο του "Περί Ίσιδος και Οσίριδος" μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν "Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος" (Δαμάσκιος παρά Hopner). "Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό". Επί πλέον αναφέρει "τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες Αργώ".


 
Leandros Lefakis
 http://tektonikadromena.blogspot.gr/2014/02/blog-post_8.html

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΙΝΔΟΥΪΣΜΟ ΚΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

 
O Μπαιράβα με τον σκύλο του



Τα σκυλιά έχουν  μεγάλη θρησκευτική σημασία για τους Ινδουιστές στο Νεπάλ και στην Ινδία ιδιαίτερα στην Mithlanchal, Βόρεια Βεγγάλη και στο Σικίμ. Οι σκύλοι λατρεύονται κατά την περίοδο  πενθήμερης γιορτής (μαζί με άλλα ζώα όπως η αγελάδα και το κοράκι) που πέφτει περίπου τον Νοέμβριο κάθε έτους. Στον Ινδουισμό, πιστεύεται ότι τα σκυλιά φρουρούν τις πόρτες του Παραδείσου και της Κόλασης. Η Σάραμα (Sarama), το θηλυκό σκυλί των Θεών, περιγράφεται ως η μητέρα όλων των σκύλων.
 
Σκύλος , μετά την θρησκευτική τελετή που έλαβε χώρα προς τιμήν του στο Νεπάλ, στολισμένος με άνθη και φέρων τα ιερά σημάδια.

H λέξη  Shvan, είναι  σανσκριτική και  σημαίνει  σκυλί, αναφέρεται δε επανειλημμένα  στην Βεδική και αργότερα στην Ινδουιστική θρησκεία, και μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και τα ακόλουθα:

     Η σκύλα του Ίντρα, είναι μια Βεδική θεότητα που ονομάζεται Σάραμα, και αναφέρεται στην Rig Veda. Ο απόγονός της  έγινε ο φύλακας του Γιάμα ( θεού του κάτω κόσμου).
Σύμφωνα με τον μύθο η Σαραμα βοήθησε τον ΄Ιντρα να ανακτήσει τις χαμένες αγελάδες του. Μιά ομάδα δαιμόνων που ονομάζεται Πανίς  απαγάγει τα ζώα που προέρχονταν από τους Ανγκιράσας προγόνους του ανθρώπου , που ήταν γιοί του σοφού Ανγκίρας. Τις έκρυψαν σε μιά σπηλιά μέχρι που η σκύλα Σάραμα, ακολουθώντας τα ίχνη των κλεφτών βοήθησε τον ΄Ιντρα να τις ανακτήσει . Κατάφερε δε  να  βρει τις αγελάδες  ακολουθώντας " το μονοπάτι της αλήθειας » .Αναφέρεται επίσης πως ανακάλυψε το γάλα της αγελάδας από το οποίο τρέφεται η ανθρωπότητα . Αυτό έχει την ερμηνεία πως η Σάραμα δίδαξε τον άνθρωπο ν΄αρμέγει την αγελάδα και να πήζει το βουτυρο το οποίο χρησίμευε στις θυσίες με φωτιά. Τα παιδιά της Σάρμα οι Σαραμέγιας , είναι λευκά με καστανόξανθα άκρα . Περιγράφονται ως κοινοί φύλακες , οι οποίοι δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ  των πιστών  του Ίντρα και των ληστών στον συγκεκριμένο μύθο . Ως αγγελιοφόρος του Ίντρα ,  η Sarama απεικονίζεται στο δέκατο Mandala να συνομιλεί με την ομάδα Panis , η οποία προσπαθεί να την δελεάσει  προτείνοντας ακόμα και να μοιραστούν τη λεία τους και να είναι η αδελφή τους , όμως εκείνη αρνείται .
Αναφέρεται επίσης σε μερικούς βεδικούς ύμνους , συνήθως σε σχέση με τους Angirasas και την κατάκτηση των υψηλότερων σφαιρών της ύπαρξης , η σημαντικότερη των οποίων είναι η 

Σούκτα της ΄Ατρης . Αλλού περιγράφεται ως «γνώση» , γεγονός που υποδηλώνει  τη διαισθητική ικανότητά  της .
 
     Ο Yudhisthira πιστεύεται ότι είχε ανέβει τον ουρανό με το σκύλο του, γι΄αυτό, μεταξύ πολλών Ινδουιστών, υπάρχει η κοινή πεποίθηση ότι η φροντίδα για τα σκυλιά μπορεί ν΄ ανοίξει το δρόμο προς τον ουρανό. Όταν και οι δύο  μπήκαν τον παράδεισο, ο σκύλος μεταμορφώθηκεί σε Yama.

     Οι θεότητες όπως η Rudra, Nirriti και Virabhadra συνδέονται με τα σκυλιά, και ένα απ΄τα επίθετα της Rudra είναι το Shvapati, που σημαίνει «αφέντης του σκύλου".

    Ο Σίβα, στην μεταμόρφωσή του ως Bhairava, είχε ένα σκυλί ως vahana (όχημα) (που αναφέρεται στην Μαχαμπχαράτα).

     Η Khandoba, είναι μια θεότητα,που  συνδέεται με ένα σκύλο τον οποίο ιππεύει για τις μετακινήσεις της.

   Η   Dattatreya συνδέεται με τέσσερα σκυλιά, που θεωρείται πως συμβολίζουν τις τέσσερις Βέδες.


Ο Σίβα σαν Μπαϊράβα, με δύο σκύλους
 Η κατοικία του Yama - ινδουιστικού θεού του θανάτου - φρουρείται από δύο σκυλιά που ονομάζονται Sarameyas . Πιστεύεται ότι έχουν τέσσερα μάτια το καθένα .Τα σκυλιά  ως επί το πλείστον συνδέονται με  ινδουιστικές θρησκευτικές τελετές για τους νεκρούς προγόνους , τους γονείς και τους συγγενείς . Μερικές κοινότητες πιστεύουν ότι τα σκυλιά είναι ένας σύνδεσμος μεταξύ του  κόσμου των ζωντανών και του κόσμου των νεκρών . Έτσι κάνουν προσφορές στα σκυλιά .Μια από τις πιο δημοφιλείς εκδηλώσεις που σχετίζονται με το σκυλί στην ινδουιστική θρησκεία πραγματοποιείται στο Νεπάλ . Είναι γνωστό ως Kukur Tihar και λαμβάνει χώρα  κατά τη διάρκεια της περιόδου Diwali (Οκτώβριος - Νοέμβριος) . Οι άνθρωποι λατρεύουν το σύντροφο της Bhairab ή Bhairav ​​. Αφού βάψουν με κόκκινο χρώμα το τρίτο μάτι και τα άκρα των σκύλων , τους φορούν άνθινες γιρλάντες και τους προσφέρουν φαγητό . Η τελετουργία είναι ένα είδος ευχαριστίας για τους σκύλους που φρουρούν τα σπίτια και  προστατεύουν τον πλούτο , τις γυναίκες και τα παιδιά .Υπάρχουν κάποιοι Ινδουϊστές  αστρολόγοι που συνιστούν να σιτίζουμε  μαύρα σκυλιά για να ξεφύγουμε από τα επιβλαβή αποτελέσματα που προκαλούνται από τον Κρόνο ( Shani ) και Ράχου (Bόρειο δεσμό Σελήνης)  στα ωροσκόπια .


H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΒΑΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.
 
H Nτροπαντί και οι Παντάβα

 Μετά το μεγάλο Mαχαμπχαράτ πόλέμο , οι Pandavas κυβέρνησαν το βασίλειο για 36 χρόνια . Τότε αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το βασίλειο τους και να πάνε στο τελευταίο ταξίδι τους . Οι πέντε Pandava αδελφοί - Yudhishtira , Bhima , Arjuna , Nakula και Sahadeva και η σύζυγός τους Draupadi έφυγαν για τα Ιμαλάια . Τους ακολούθησε ένα σκυλί .Άρχισαν την αναρρίχηση στα βουνά των Ιμαλαΐων και σύντομα ένα προς ένα ξεκινώντας με  την Draupadi έπεσαν κάτω, λιγόθυμοι  και στη συνέχεια πέθαναν .  Εμεινε μόνο ο Yudhishtira , ο πρεσβύτερος των Pandavas , με την συντροφιά του σκύλου . Χωρίς να κοιτάξουν  πίσω, οι δυο τους συνέχισαν το ταξίδι τους .Τότε, μια μέρα ξαφνικά , ο Indra εμφανίστηκε ενώπιον τουYudhishtira στο άρμα του . ΄Ηθελε να πάρει τον Yudhishtira στον ουρανό  με το σώμα του , αφού ήταν ο πιο ευσεβής μεταξύ των Pandavas και ήταν αυτός που ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί από την πορεία του Ντάρμα . ΟYudhishtira αρνείται ν΄ανέβει στο άρμα χωρίς  τους αδελφούς και  την Draupadi  . Ο Indra τον διαβεβαιώνει ότι θα συναντηθεί  μαζί τους στον ουρανό , δεδομένου ότι έχουν ήδη φτάσει εκεί .Ο Yudhishtira ζητά στη συνέχεια να ανέβει στο άρμα με το σκυλί . Αλλά ο Indra αντιτίθεται σε αυτό . Επιχειρηματολογεί  ότι τρώμε  το φαγητό καθήμενοι στο πάτωμα και δεν είναι δυνατόν να έχουμε ένα σκυλί στην ίδια θέση . Επισημαίνει επίσης ότι η παρουσία ενός σκύλου θα μολύνει τον ουρανό . Θεωρείται ότι και μια απλή ματιά ενός σκύλου μπορεί ν΄αποσπάσει από την αυτοσυγκέντρωση κατά τα μυστήρια .Αλλά οYudhishtira είναι ανένδοτος . Γι 'αυτόν ο σκύλος ηταν εκείνος που του αφοσιώθηκε μετά την απώλεια των αδελφών του και της Draupadi . Ήταν πιστός και τον αγαπούσε την ώρα της απόλυτης μοναξιάς . Δεν μπορεί  επομένως να είναι ευτυχισμένος στον ουρανό , αλλά θα τον στοιχειώνει η σκέψη αυτού του σκύλου.Τέλος ,  αποφασίζει να μην πάει με τον Indra και προτιμά να μείνει με το σκυλί .Σύντομα , το ίδιο  σκυλί για το οποίο Yudhishtira αρνήθηκε  τον Ουρανό μεταμορφώθηκε σε Ντάρμα , τον Θεό της δικαιοσύνης .Αυτή ήταν μια τελική δοκιμασία για τον  Yudhishtira που δεν απέκλινε από το δρόμο της δικαιοσύνης κι έτσι έλαβε την  σπάνια τιμή να ανέλθει με την ανθρώπινη μορφή του στον ουρανό.

Πηγές : Wikipedia (αγγλική έκδοση)
Hindu Blog

ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ

 

Χελιδόνι έρχεται από τη Μαύρη θάλασσα
θάλασσα κι αν πέρασε, έκατσε κι ελάλησε.

Έμαθε τα γράμματα, γράμματα σπουδάματα

γράμματα Ελληνικά που μαθαίνουν τα παιδιά

τα παιδιά από το δάσκαλο.

«Δάσκαλος μας έστειλε

να μας δώστε πέντε αυγά.

Κι αν δεν δίντε πέντε αυγά

παίρνουμε την κλωσσαριά.

Να γεννά και να κλωσά
και να σέρνει τα πουλιά!!!!


Ήθη κι έθιμα της πατρίδας μας.








Σε πολλές περιοχές της χώρας μας, την πρώτη Μαρτίου ή στις 21 Μαρτίου, ημέρα της εαρινής ισημερίας, τα παιδιά γυρνάνε στα σπίτια κρατώντας ένα αρθρωτό ομοίωμα χελιδονιού, την «χελιδόνα», και τραγουδούν ένα είδος καλάντων, τα χελιδονίσματα. Το έθιμο της χελιδόνας, έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, και επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας σε πολλά μέρη της Ελλάδας όπως Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και Δωδεκάνησα.


Την «χελιδόνα» σε κάποιες περιοχές την στολίζουν με φύλλα κισσού, που είναι χαρακτηριστικό της αειθαλούς βλάστησης, σε άλλες, με ζουμπούλια ή άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια, κι αλλού της κρεμούν κουδουνάκια και πολύχρωμα χαρτιά.


Οι «Χελιδονιστές», οι οποίοι ήταν κυρίως παιδιά αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ενήλικες, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τραγούδια για τον ερχομό των χελιδονιών. Παλιά, οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι, αυγά και σε λίγες περιπτώσεις χρήματα. Τα λεφτά καθώς και ότι προϊόντα μάζευαν τα παιδιά τα αφιέρωναν στην εκκλησία.


Κάποια «χελιδονίσματα» χαιρετίζουν το έαρ, την άνοιξη και απαγγέλλουν στίχους, για να διώξουν τον χειμώνα ή τον τελευταίο μήνα του, τον Φλεβάρη.


«Ιδε το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει, φέρον υγείαν και χαράν και την ευημερίαν». Το δίστιχο αυτό, έχει ηλικία πάνω από 11 αιώνες και ήταν η αρχή από ένα «άσμα ευχετήριον» για τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, που το λέγανε τα «μέρη» (οι φατρίες, οι Πράσινοι και οι Βένετοι), στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, πριν αρχίσουν οι ανοιξιάτικοι ιππικοί αγώνες, το λεγόμενο «μακελλαρικόν ιπποδρόμιον» ή «Λουπερκάλιον», από την ομώνυμη ρωμαϊκή γιορτή.


«Ήλθε ήλθε χελιδών, καλάς ώρας άγουσα, καλούς ενιαυτούς, επί γαστέρι λευκά κηπί (και επί) νώτα μέλαινα». Και η χελιδόνα, με την μαύρη ράχη και την άσπρη κοιλιά, ξεκινώντας από την ειδωλολατρική Ελλάδα και πετώντας ασταμάτητα, από άνοιξη σε άνοιξη, για αιώνες ολόκληρους, πέρασε από το Βυζάντιο, και συνεχίζοντας το ταξίδι της έφτασε μέχρι τις ημέρες μας και κελαηδά ακόμα. Χελιδόνιν έρχεται, θάλασσαν απέρασε, τη φωλιά θεμέλιωσε, κάθισε και ελάλησε : - Μάρτη , Μάρτη χιονερέ και Φλεβάρη βροχερέ, ο Απρίλης ο γλυκύς έφτασε, δεν είν' μακρύς.


Τα πουλάκια κελαηδούν, τα δεντράκια φυλλανθούν, τα ορνίθια να γεννούν αρχινούν και να κλωσούν. Τα κοπάδια ξεκινούν ν΄ ανεβαίνουν στα βουνά, τα κατσίκια να πηδούν και να τρώγουν τα κλαδιά. Έπαψαν τα παγητά και τα χιόνια κι ο βοριάς. Μάρτη , Μάρτη χιονερέ και Φλεβάρη λασπερέ ήρθ' ο Απρίλης ο καλός.


Ήρθε πάλι η Χελιδόνα, ήρθε πάλι η Μελιδόνα απ' τη θάλασσα μακριά και μας έφερε καλά, τη δροσιά και τη χαρά και τα κόκκινα αυγά. Χελιδόνα έρχεται απ' την Άσπρη Θάλασσα θάλασσαν επέρασε και σπυρί κονόμησε κάθισε και λάλησε. Χελιδόνι μου γοργό, που 'ρθες απ' την έρημο, τι καλά μας έφερες;


- Την υγεία και τη χαρά και τα κόκκινα τ' αυγά.


Το Μάη λαλούν οι πέρδικες, το Μάη λαλούν τ' αηδόνια


Το Μάη κατεβαίνουνε στις βρύσες τα τρυγόνια.


Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δεν φοβώμαι εκτός αν με μαγέψουνε στην κλίνη που κοιμώμαι.


Ήρθε, ήρθε χελιδόνα, ήρθε κι άλλη μελιηδόνα, κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάδησε.


«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ, και Φλεβάρη φοβερέ, κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις, καλοκαίρι θα μυρίσεις.


Χελιδόνα έρχεται απ' τη μαύρη θάλασσα πύργον εθεμελίωσε.


Κάθισε και λάλησε και γλυκά κελάηδησε! Μάρτη, Μάρτη μου καλέ και Φλεβάρη θλιβερέ, ο Απρίλης ο γλυκής έφτασε σε 'ναι μακρύς!


Μώρ' κυρά, καλή κυρά, έμπα στο κελάρι σου, φέρ' αυγά σαρακοστιανά, ώσπου νά' ρθ' η Πασχαλιά, με τα κόκκινα τ' αυγά.


*Στην Θεσσαλονίκη*


Μάρτης μας ήρθε, καλώς μας ήρθε


τα χελιδόνια έρχονται από την Αραβία,


μας φέρνουνε την άνοιξη κι όλο το καλοκαίρι


και 'μεις για τούτο ήρθαμε, να πούμε καλημέρα


και να παρακαλέσουμε Χριστό και Παναγία


να μας βοηθά παντοτινά και όλοι με υγεία. Και του χρόνου!


*Στην Σάμο*


Δόνι, χελιδόνι ήρθες, καλώς ήρθες. Φκιάσε τη φωλιά σου κάμε τα πουλιά σου φκιάστηνε στο σπίτι κανένας δεν τη γκίζει. Το χελιδόνι το πουλί πάει πέρα κι' έρχεται πάει και ξανάρχεται στήνει μήνυμα και λέει πως είναι καλοκαίρι.


*Στην Ρόδο*


Το χελιδόνιμ πέπεται πάει και πάλιν έρκεται και τραγουδά και χαίρεται και φέρνει μας μήνυμα(ν) πως είναιν άνοιξη καιρού και άρχιση καλοκαιριού Και εσείς εμάς τον κόπο μας να μας πληρώσετε πολλά κοσάρια, γρόσια και αυγά όχι από ένα κι' από δυο αλλά από έξη κι' απ' οχτώ. Ήρθε, ήρθε χελιδόνα, φέρνοντας καλοκαιριά και καλή χρονιά, στην κοιλιά της άσπρη και στη ράχη μαύρη.


*Στην Κρήτη*


Ο Μάρτης ήρθε με χαρές και με δροσιές γεμάτος, όλα τα έχνη τα κακά να μη φανεί η φανιά ντως, όξω ψύλλοι και κοργοί, όφιδες και μποντικοί κολισαύρες και λιακόνια, όξω απού τ΄ αφεντικού το στρώμα. Το χελιδόνι νάρχεται , στο σπίτι να φωλεύγει, και να του δίδετε θροφή να παίρνει να μισέβγει να πηαίνει εις την έρημο, να είναι φορτωμένο, να τρώει να ευφραίνεται κι αυτό το βλοημένο δώτε και μας τον κόπο μας, ό,τι είναι ο ορισμός σας και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι ο βοηθός σας, χρόνους πολλούς να ζήσετε, πάντα ευτυχισμένοι σωματικά και ψυχικά να είστε ευτυχισμένοι .


*Στις Σέρρες*


Χελιδόνια έρχεται από τη Μαύρη θάλασσα


θάλασσα κι αν πέρασε, έκατσε κι ελάλησε.


Έμαθε τα γράμματα, γράμματα σπουδάματα


γράμματα Ελληνικά που μαθαίνουν τα παιδιά


τα παιδιά από το δάσκαλο.


«Δάσκαλος μας έστειλε


να μας δώστε πέντε αυγά.


Κι αν δεν δίντε πέντε αυγά


παίρνουμε την κλωσσαριά.


Να γεννά και να κλωσά


και να σέρνει τα πουλιά.



Στην πόλη μας τα παιδιά, μαζί με την αυτοσχέδια χελιδόνα, κουβαλούν σ' ένα καλαθάκι και το "Μάρτη"( * ) τον οποίο και περνούν στα παιδιά των σπιτιών που επισκέπτονται.


  Έχουν  σωθεί και πολύ παλιά χελιδονίσματα από την αρχαία εποχή και από τα Βυζαντινά χρόνια.
Να ένα από το 200 π.Χ.


«Ήλθ' ήλθε χελιδών
Καλάς ώρας άγουσα
Καλούς ενιαυτούς
Επί γαστέρι λευκά
Απί νώτα μέλαινα»
Που σημαίνει
Ήρθε, ήρθε το χελιδόνι
Που φέρνει καλές ώρες
Και καλά χρόνια
Είναι λευκό στην κοιλιά
Και μαύρο στη ράχη.


Να κι ένα νεότερο από τις Μέτρες Θράκης (τη σημερινή πόλη της Τουρκίας Τσατάλτζα)

«Ήρθε, ήρθε χελιδόνα
ήρθε κι άλλη μελιδόνα
κάβισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
Και Φλεβάρη φοβερέ
Κι αν χιονίσεις κι αν
κακίσεις
Πάλιν άνοιξιν θ’ ανθίσεις
Συ καλή νοικοκυρά
Έμπα στο κελάρι σου
Φερ' αυγά, περδικωτά
Και πουλιά σαρακοστή
δώσε & μιαν ορνιθίτσα
Φέρε & μια κουλουρίτσα
Μέσα δω που 'ρθαμε τώρα,
Μέσα γεια, μέσα χαρά,
στον αφέντη στην κυρά
Στα παιδιά & στους γονείς
Σ' όλους τους, τους συγγενείς
Μέσα Μάρτης, έξω φύλλα
Εξ' οχτροί, σας τρων οι σκύλοι.
Μέσα φίλοι, μέσα φτήνια
Και χαρές, χοροί, παιχνίδια
Και εφέτος και του χρόνου
Και του χρόνου κι άλλα χίλια»
















Γιάννης Τούσκας


Λέων Τολστόϊ


O άνθρωπος μπορεί να ζήσει και να είναι υγιής χωρίς να σκοτώνει ζώα για τροφή. Γι΄αυτό, τρώγοντας κρέας , συμμετέχει στο έγκλημα της αφαίρεσης της ζωής ενός ζώου μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει την όρεξή του. Και αυτό είναι ανήθικο. 

Λέων Τολστόϊ