Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Ο ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ




Το  βίντεο  που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ. Γυρίστηκε το 1928 και " «κάθε σκηνή είναι ένα διαμάντι χιούμορ, αυθορμητισμού και διάνοιας», όπως έγραψε η εφημερίδα New York Daily News,την ίδια χρονιά. Η συγκεκριμένη σκηνή με το κλουβί του λιονταριού , ήταν η πιό δύσκολη και επίπονη της καριέρας του , χρειάστηκε δε για να ολοκληρωθεί , 200 επαναλήψεις  ! Απολαύστε την και θαυμάστε την δεξιοτεχνία του μεγάλου καλλιτέχνη , αλλά και την υποκριτική ικανότητα και χάρι του τετράποδου συμπρωταγωνιστή.

 

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Λουλού , η τιμία




(Ένα χρονογράφημα του Παύλου Νιρβάνα του έτους 1940)

Γνωστή ζωόφιλος κυρία μας παρουσίασε προ ολίγων ημερών, την αγαπημένη της γατούλα. Εννοείται, ότι εσπεύσαμεν να εξυμνήσωμεν την ωραιότητά της, τα έξυπνα ματάκια της, την βελουδένια  απαλότητα του τριχώματός της και το σεξ- απήλ του χαριτωμένου ζώου.
-Αυτά δεν είναι τίποτε…μας είπεν η  καλή κυρία  Το μεγαλύτερο χάρισμα της Λουλούς είναι η τιμιότης της.

Η Λουλού είναι τιμία, στην κυρίαν σημασίαν της λέξεως. Απλούστατα, δεν κλέβει. Ποτέ δεν παίρνει τίποτε, χωρίς να δικαιούται να το πάρει. Μπορείτε να την βάλετε επάνω σ ΄ένα τραπέζι με τα ορεκτικότερα μπαρμπούνια. ΄Όχι μόνον δεν θα τα αγγίξει, αλλά και θα τα περιφρουρήσει από τας αρπακτικάς διαθέσεις των άλλων γάτων. Η τιμιότης της φθάνει σε τέτοιο σημείον, ώστε και αν της προσφέρετε ακόμη ένα ψάρι, δεν θα το πάρει αν δεν της το καμματιάσετε. Φαντάζεται, ότι δεν είναι αξία να το πάρει ακέραιον και υποθέτει, ότι προσπαθείτε να δοκιμάσετε την τιμιότητά της.

Αι βεβαιώσεις της κυρίας περί του αγαπητού της ζώου, ήσαν , πράγματι, καταπληκτικαί. ΄Εφθανε να υποθέσει κανείς ότι η τιμιότης έφυγεν από τους ανθρώπους και επήγε να κατοικήσει στις ψυχές των γάτων.

-Αλλά τέτοια γάτα, κυρία μου- της είπεν ένας από τους παρευρισκομένους, ευρισκόμενος επί κεφαλής μεγάλης επιχειρήσεως- θα ήτο ιδεώδης ταμίας για την επιχείρησί μου. Και είναι κρίμα , ότι διαχειρίζεται μόνον ψάρια στο σπίτι σας. Αυτή θα έπρεπε να διαχειρίζεται εκατομμύρια.

Φαίνεται όμως ότι η Λουλού δεν ήτο το μοναδικόν παράδειγμα τετραπόδου τιμιότητος. ΄Αλλοι από τους παρισταμένους  έσπευσαν ν΄αναφέρουν ανάλογα παραδείγματα τιμιότητος γάτων, σκύλων , γαϊδάρων και άλλων τετραπόδων, συγκινητικά πράγματι. Διεπιστώθη δε, ότι, όπως υπάρχουν ζώα αρπακτικά, υπάρχουν και ζώα τίμια, που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα εις πολλούς ανθρώπους, ενώ τόσον ολίγοι άνθρωποι μπορούν να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα αρετής για τα ζώα.


Χθες επληροφορήθημεν, ότι η ενάρετη Λουλού έτεκεν αισίως εις μίαν κλινικήν ζώων, όπου εφρόντισε να την εισαγάγει για τον τοκετόν της, η καλή κυρία. Η συγκινητική μέριμνα της καλής κυρίας διά την καλλιέργειαν μιάς γενεάς τιμίων γάτων είναι απολύτως δικαιολογημένη. Το είδος κατήντησε τόσον σπάνιον μεταξύ των ανθρώπων.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Ο ΚΟΤΣΥΦΑΣ






Και με το λιοβασίλεμα δεν παύει να πετά,
Απ΄της αντέννας το δοκό λαλεί τραγούδι φλογερό.
Στων εργοστάσιων την καπνιά, στο θόρυβο της πόλης,
Παραδομένος σ΄εκσταση ψάλλει λειτουργικά.

Αφήνει τη ματιά του μακρυά ως πέρα στα προάστια
Σα σε ψηλό το πιο ψηλό δάσος νάχει κουρνιάσει.
Κ΄είναι με το τραγούδι του συχώρεση και καρτερία
Στης ταραγμένης πόλης τα λάθη να χαρίζει.

΄Ερημο, σκεφτικό πουλί, πουλί της νοημοσύνης,
Από κοντά παρατηρώ το ράμφος σου, την άκρη του βλεφάρου.
Περνάς όλη μέρα ψάχνοντας τα φύλλα τα ξερά,
Μα μόλις πέσει η νύχτα, ώ νοσταλγέ, τραγούδι αρχινάς.

Στροφή με τη στροφή, τόσο ωραίες πάντα,
Ως κύματα που έρχονται από ουράνια ύψη
Και κάθε ζύγισμά του αισθητικό, καθάριο,
Σαν σε πολύ παλιούς καιρούς μες σε πανάρχαια δάση.

Κι όταν στη νύχτα χάνεται η γύμνια της ημέρας,
Για ποιούς κόσμους ξέμακρους μιλούν αυτά σου τα τραγούδια,
Τέλειο πουλί, χαρά της δημιουργίας,
Σε σκέψη με βυθίζεις και σιωπηρά ονειροπολείς.

Στο παραθύρι κάθομαι άπνοος μη σε ταράξω,
Άχ, να μπορούσαν οι άνθρωποι μαζί μου να σε νιώσουν,
Εκείνοι όσοι, πουλί μου, τώρα πολεμούν
Θα σκέφτονταν όπως εμείς μονάχα την ειρήνη.

 ONDRA LYSOHORSKY

18/2/1961 μετάφραση ΑΓΝΗ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ_ ΣΧΟΙΝΑ

Tα σκυλιά των καραβιών






Υπάρχουν κάτι σκυλιά που οι ναυτικοί τα παίρνουνε μικρά, κουτάβια,
και τα μεγαλώνουνε μέσα στα καράβια
να τά’χουν την ώρα της βάρδιάς τους ή της ανάπαυσης να κουβεντιάζουνε μαζί τους,
την παλαιά πιστότητα της φιλίας να θυμούνται.
Κι έκείνα τρέχουν από τη μιάν άκρη του καταστρώματος ως την άλλην.
Πότε την ουρά τους κουνούν, πότε κουβαριάζονται τις ώρες της θαλασσοταραχής
κι ακούνε έχοντας τα μάτια τους μισόκλειστα με την όρθια την ακοή τους
το πανδαιμόνιο των ψηλών κυμάτων , το σκαμπανέβασμα του πλοίου
συνηθισμένα στο θόρυβο της μηχανής, στην ακινησία της γαλανής γαλήνης.
( Στα βουερά τα πέλαγα το μέτρο της σιωπής συνέχεια σπουδάζουν).

Υπάρχουν τα σκυλιά των καραβιών που νοσταλγούν την πατρίδα τους,
το χώμα, την πράσινη στερεότητα στις πλαγιές τις βουνίσιες όπου σε  νυχτοβίγλες
τ΄άλλα τ΄ αδέλφια τους γυμνάζουνε στο πέρασμα των αγριμιών την όσφρησή τους,
καλοί φύλακες των προβάτων. Αλλά κάποτε όταν αράζουν σε λιμάνια
τα σκυλιά των καραβιών που έχουν ξεχάσει να γαυγίζουν, ξαφνικά
στο έναστρο μεσονύκτιο μέσα στη σιγαλιά της γης σα να φέρνουν κληρονομικά
στη μνήμη τους τρεχάμενα νερά, ποτάμια, βρύσες, κύμανση  χλόης,
για λίγη βεβαιότητα στεριάς με υλακές γυμνές, διακριτικές, έρημες από κάθε απόκριση
και γι΄αυτό μέσα στη φανερή τους ματαιότητα τόσον ανυπεράσπιστες,
τόσο πολύ παραπονεμένες

ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΠΑΥΛΕΑΣ 1968


Ο Σαράντος Παυλέας γεννήθηκε στην Πλάτσα της μεσσηνιακής Μάνης τον Απρίλιο του 1917. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής φιλόλογος. Έκανε σπουδές Φιλολογίας και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1945 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης στο Αμύνταιο, στη Θεσσαλονίκη και στην Ξάνθη κι έγινε γυμνασιάρχης.
Το 1939 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Αποδημίες». Του έχουν απονεμηθεί το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1979, το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1983 και το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη το 1991 (για τις ποιητικές συλλογές «Φορητός Καθρέπτης» και «Ελεγεία για της Ρωξάνης Παυλέα την τολμηρή της αναχώρηση»). Ήταν μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών. Επίσης, μέλος της κριτικής επιτροπής των βραβείων του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, πολωνικά.Πέθανε το 2005.