Ο ΚΟΤΣΥΦΑΣ

Και με το λιοβασίλεμα δεν παύει να πετά,

Απ΄της αντέννας το δοκό λαλεί τραγούδι φλογερό.

Στων εργοστάσιων την καπνιά, στο θόρυβο της πόλης,

Παραδομένος σ΄εκσταση ψάλλει λειτουργικά.

Αφήνει τη ματιά του μακρυά ως πέρα στα προάστια

Σα σε ψηλό το πιο ψηλό δάσος νάχει κουρνιάσει.

Κ΄είναι με το τραγούδι του συχώρεση και καρτερία

Στης ταραγμένης πόλης τα λάθη να χαρίζει.

΄Ερημο, σκεφτικό πουλί, πουλί της νοημοσύνης,

Από κοντά παρατηρώ το ράμφος σου, την άκρη του βλεφάρου.

Περνάς όλη μέρα ψάχνοντας τα φύλλα τα ξερά,

Μα μόλις πέσει η νύχτα, ώ νοσταλγέ, τραγούδι αρχινάς.

Στροφή με τη στροφή, τόσο ωραίες πάντα,

Ως κύματα που έρχονται από ουράνια ύψη

Και κάθε ζύγισμά του αισθητικό, καθάριο,

Σαν σε πολύ παλιούς καιρούς μες σε πανάρχαια δάση.

Κι όταν στη νύχτα χάνεται η γύμνια της ημέρας,

Για ποιούς κόσμους ξέμακρους μιλούν αυτά σου τα τραγούδια,

Τέλειο πουλί, χαρά της δημιουργίας,

Σε σκέψη με βυθίζεις και σιωπηρά ονειροπολείς.

Στο παραθύρι κάθομαι άπνοος μη σε ταράξω,

Άχ, να μπορούσαν οι άνθρωποι μαζί μου να σε νιώσουν,

Εκείνοι όσοι, πουλί μου, τώρα πολεμούν

Θα σκέφτονταν όπως εμείς μονάχα την ειρήνη.

 ONDRA LYSOHORSKY

18/2/1961 μετάφραση ΑΓΝΗ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ_ ΣΧΟΙΝΑ